سِر نوئل کارد، نمایشنامه­‌نویس، بازیگر و آهنگساز انگلیسی، در سال 1899 میلادی، در خانواده‌­ای متوسط در انگلستان چشم به جهان گشود. از همان کودکی، با تشویق مادرش وارد یک آکادمی رقص در لندن شد. نخستین حضورش بر صحنه، در ژانویه­‌ی 1911، در نمایشی کودکانه به نام ماهی قرمز بود. او از یازده­‌سالگی شروع به بازی در نقش­‌های کوچک کرد و به­‌مدت شش سال، زیر نظر چارلز هاتری، بازیگری را فراگرفت. کارد معتقد بود هرآنچه که درمورد کمدی می­‌داند از آموزش­­‌های هاتری­‌ست. تا بیست‌وچهارسالگی، نمایشنامه­‌هایی به سبک کمدی نوشت. به تو می‌سپارم (1920) و ایده‌­ی جوان (1923) از آن جمله‌­اند؛ اما تا به‌­صحنه­‌رفتن نمایشنامه­‌ی گرداب (1924) با بازی خودش، نتوانسته بود جایگاهش را به­‌عنوان یک نمایشنامه‌نویس ثابت کند. موفقیت این اثر  شهرت او را هم به­‌عنوان یک نمایشنامه‌­نویس و هم به­‌عنوان یک بازیگر تثبیت کرد تا آنجا که در سال 1925، چهار نمایشنامه را به‌­طور هم‌­زمان در لندن اجرا می­‌کرد. او سبکی از تئاتر را خلق کرده بود که کاملاً به خودش تعلق داشت. طی هشت سال، از سال 1924، سبک خود را با نمایشنامه‌­هایی مانند تب یونجه، تلخ و شیرین، زندگی خصوصی و طرحی برای زندگی تحکیم بخشید. او همواره مورد توجه رسانه­‌ها بود و جراید نیز درباره­‌ی نحوه‌­ی صحبت­‌کردن و سبک او می­‌نوشتند. در سال 1969، نیویورک تایمز در مصاحبه­‌ای نوشت: «برترین استعداد کارد فقط نویسندگی یا آهنگسازی، بازیگری یا کارگردانی نبوده بلکه ارائه­‌ی سبکی منحصربه­‌فرد ــ ترکیبی از جسارت و جذابیت، جلوه­‌گری و متانت ــ بوده است.» تا سال 1914، کارد نه تنها 32 نمایشنامه بلکه 50 ترانه نوشت. آهنگ‌های طعنه‌آمیزش و اقدام به برگزاری کنسرت‌ در طی جنگ برای سربازان، او را در فهرست مرگ نازی‌ قرار داد. لذت خنده چند روز از زندگی گری اسنداین را روایت می­‌کند که بازیگری موفق و شیفته­‌ی سبک کمدی است و برای توری به آفریقا آماده می‌­شود. در این میان، گری باید با زنانی برخورد کند که می‌خواهند او را اغوا کنند، منشی و همسرش را قانع و راضی کند، با یک نمایشنامه‌نویس جوان دیوانه کنار بیاید و بر بحران قریب‌الوقوع میانسالی‌اش غلبه کند. همان­‌طور که کارد اذعان کرده، گری برداشتی از شخصیت واقعی خودش است. او در زمان جنگ جهانی دوم، به توصیه­‌ی چرچیل، به تور آفریقا، آسیا و اروپا رفته بود تا برای سربازان آواز بخواند و آنان را سرگرم کند. ایده‌­ی لذت خنده در ذهن کارد طی سه سال شکل گرفت اما فقط در شش روز نوشته شد. کارد از این نمایشنامه با عبارت «یک کمدی بسیار سبک، نوشته‌­شده با هدف معرفی بخشی از خودم» یاد می‌­کرد.